Ścieżka wygnania 2: Wyjaśniono płonący monolit

Płonący monolit: podbijanie ścieżki Exile 2 Endgame Pinnacle Boss

Płonący monolit, unikalna lokalizacja mapy w Path of Exile 2 Atlas of Worlds, przypomina Realmgate i znajduje się w pobliżu strefy początkowej podróży do mapowania. Dostęp do niego stanowi jednak znaczące wyzwanie. <🎜 🎜>

Aby wejść do płonącego monolitu, potrzebujesz trzech fragmentów kryzysowych. Fragmenty te są nabywane przez wypełnienie niezwykle rzadkich węzłów mapy cytadeli znalezionych na Atlasie. Twoja pierwsza próba aktywacji drzwi monolitu inicjuje misję „Pinnacle of Flame”, składającą się z trzech podwórz: infiltracja ezomyte (Iron Citadel), Faridun Flay (miedziana cytadela) i Vaal Incursion (Stone Citadel). Z powodzeniem ukończenie tych cytadeli daje trzy niezbędne fragmenty kryzysowe. Po uzyskaniu użyj ich na ołtarzu monolitu, aby odblokować walkę z arbitrem Ash. <🎜 🎜> Przygotuj się do potężnego wroga. Arbiter Ash jest najtrudniejszym szefem gry, z niszczycielskimi atakami i milionami punktów. Upewnij się, że kompilacja postaci jest zoptymalizowana przed zaangażowaniem.

Znalezienie nieuchwytnych cytadeli

Cytadele są jednorazowymi próbami.

Wybierz kierunek na atlasie i systematycznie eksploruj, aż odkryjesz cytadelę. Wykorzystanie wież zapewnia szerszy widok otaczających mapów.
1. Śledzenie uszkodzenia:
Skoncentruj się na krawędziach Atlasu, szukając uszkodzonych węzłów. Wyczyść te węzły (bez awarii), odblokuj pobliskie wieże i powtórz. Ta metoda uzupełnia eksplorację kierunkową.
2. Wygląd klastrowy:
Anegdotyczne dowody sugerują, że cytadele mają tendencję do skupienia się razem. Znalezienie jednego zwiększa prawdopodobieństwo odkrycia pozostałych pobliskich.
3. Polowanie cytadeli to przedsięwzięcie w późnej fazie gry. Najlepiej podejmować, gdy kompilacja jest w pełni zoptymalizowana, a spotkania z bossami są rutynowe.
Alternatywne akwizycja

Fragmenty kryzysowe, cel polowania cytadeli, można kupić za pośrednictwem internetowych stron handlowych lub wymiany walutowej w grze. Jednak ich rzadkość sprawia, że ​​są drogie. Ważyć koszty w stosunku do inwestycji czasowych wymaganych do samodzielnego ich polowania.