Overzicht SwitchArcade-recensie: ‘Marvel vs. Capcom Fighting Collection’, ‘Yars Rising’ en ‘Rugrats: Adventures in Gameland’

Marvel vs. Capcom vechtgamecollectie: Arcade Classic Edition ($ 49,99)

Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages als een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, worden deze games steeds beter en beter. Terwijl Marvel Super Heroes zich uitbreidde naar het bredere Marvel-universum, en vervolgens van de toen ongelooflijke Marvel vs. Street Fighter-crossover naar het over-the-top Marvel vs. Capcom en Marvel vs. Capcom 2, dat in alle opzichten schandalig was, bleef de inzet verhogen. Marvel vs. Capcom Fighting Game Collection: Arcade Classic Edition beslaat de eerste delen van de serie, met de toegevoegde bonus van Capcom's uitstekende side-scrolling side-scrolling game The Punisher. Een geweldige verzameling spellen.

Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat de Capcom Fighting Games-collectie heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas bevat dit slechts één opslagstatus in de hele verzameling, gedeeld door alle zeven games. Dit is al vervelend genoeg in een collectie vol vechtspellen, maar als je een side-scrolling side-scrolling game aan de mix toevoegt, wordt het nog erger en wil je misschien je voortgang in vechtspellen zelfstandig opslaan. Oké. Al het andere hier is wat je wilt. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is NAOMI-hardware-emulatie, en de mensen bij Capcom hebben geweldig werk geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.

Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik wou dat er enkele consoleversies in zaten. De PlayStation EX-versies van de arcade tag team-games zijn zo verschillend dat het leuk zou zijn om ze hier te hebben, terwijl de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 veel leuke extra's heeft om er een solospeler van te maken. Een betere keuze voor thuis gamen. Ik zou het niet erg vinden als Capcom zijn twee Super Nintendo Marvel-games hier ook zou plaatsen, ook al waren het niet de beste games. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classic Edition, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.

Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het hebben van slechts één opslagstatus die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Game Collection: Arcade Classic Edition is een andere must-have-collectie van Capcom, en het is geweldig om op de Switch te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5

Yars stijgt ($29,99)

Ik geef toe dat ik sinds de release sceptisch ben over deze game. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een ​​Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een jonge hacker met de codenaam Yar, die een pak draagt ​​dat het middenrif blootlegt, dacht ik dat ik op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van ‘waarom’s, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet het hier uitstekend, dus ook hier doet het het uitstekend. Het ziet er goed uit en klinkt goed, speelt goed en de kaartindeling is goed genoeg. In de traditie van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen groot probleem.

WayForward moet ook worden geprezen omdat het zijn best doet om de moeilijke vraag aan te pakken om dit spel te koppelen aan een oude single-screen shooter. Je speelt vaak levels in de stijl van Yars Revenge, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, en het sluit ook zoveel mogelijk aan bij de relatief uitgewerkte kennis. Dit voelt nog steeds als een enorm traject, maar ik denk niet dat Atari veel andere keus had dan zoiets gewaagds te proberen. De bibliotheek met klassieke games kan immers maar in beperkte mate worden "opgeladen". Het voelt als een spel dat schommelt tussen twee doelgroepen die elkaar nauwelijks overlappen, en ik weet niet zeker of dat het juiste is om te doen, in plaats van iets volledig origineels te maken.

Hoewel het debat over de vraag of dit conceptueel zinvol is waarschijnlijk zal voortduren, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over de beste games in het genre, maar als je op zoek bent naar een Metroidvania-game om dit weekend je tanden in te zetten, dan kan het geen kwaad om Yars Rising te spelen. Wie weet? Misschien bouwen ze hier een of twee keer op voort en dan voelt alles natuurlijk aan.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5

Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)

Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar ik ben niet oud genoeg om het niet met mijn jongere broers en zussen te hebben gezien. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en herinner je geen specifieke afleveringen. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzondere warme en vage gevoelens over het merk. Met dat in gedachten wist ik niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op 'Bonk' lijkt en het past echt bij Tommy's lichaamstype. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.

Het eerste wat mij aantrok was het heldere beeld. Als ik het me goed herinner, was het duidelijker dan de show. Het volgende dat mijn aandacht trok, was de ongemakkelijke plaatsing van de bedieningstoetsen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus het klopt allemaal. Er zijn enkele Reptar-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het is niet helemaal 'Bonk', maar dat belooft niet.

Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te schakelen naar Chucky om te genieten van de ervaring dat hij vol gezondheid was. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. En dat deden ze. Dat doen ze echt! Jullie allemaal, dit is een spel geïnspireerd door Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kon ook worden opgepakt en weggegooid. Er waren ook blokken die ik moest oppakken en stapelen om hoger gelegen terrein te bereiken. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waar je in het zand moet graven, en je weet dat Phil daarin de beste graver is. wonderbaarlijk.

Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, niet slecht. Baasgevechten zijn ook leuk. Na een tijdje spelen merkte ik zelfs dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een prachtige moderne versie en een 8-bits versie op NES-niveau. Hoe dan ook, het speelt geweldig, en beide stijlen hebben hun verdiensten. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je het wilt, is het er. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een van mijn favoriete spellen. Maakt goed gebruik van zijn licentie. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Afgezien van de besturingsproblemen, is mijn enige klacht dat het een beetje te kort en simplistisch is.

Rugrats: Adventures in Gameland is een beter spel dan ik had verwacht. Het is een hoogwaardige platformgame in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, maar heeft ook een paar extra elementen en features die voorkomen dat hij te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie is goed geïmplementeerd, hoewel ik wel zou willen dat er stemacteurs waren voor de tussenfilmpjes. Natuurlijk, het is een beetje te kort en luchtig, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5