Pokémon heeft een griezelige kant: de 5 engste Pokédex -inzendingen

Pokémon staat bekend om zijn kindvriendelijke aantrekkingskracht, waarbij al zijn mainline-spellen een E voor iedereen die de beoordeling heeft ontvangen, jonge spelers uitnodigt in zijn levendige universum. Terwijl geliefde personages zoals Pikachu en Eevee vaak in de schijnwerpers staan, herbergt de franchise ook enkele donkere elementen in zijn selectie van zakmonsters. Sommige Pokédex -inzendingen verdiepen zich in huiveringwekkende verhalen over ontvoeringen en zelfs moorden, waardoor horrorverhalen in de structuur van het spel weven.

IGN heeft benadrukt wat we beschouwen als de vijf engste Pokédex -inzendingen, hoewel dit slechts enkele onder vele zijn. Eervolle vermeldingen zijn onder andere Mimikyu, een Pokémon die zo gruwelijk is, vermomd als Pikachu om vrienden aan te trekken, allemaal terwijl ze tegen de mascotte plotten; Haunter, die heimelijk mensen in donkere steegjes volgt, alleen om ze te likken en fatale stuiptrekkingen te veroorzaken; en Hypno, berucht in de Pokémon Children's Show voor het hypnotiseren en ontvoeren van kinderen om hun dromen te consumeren.

Het was eindelijk vrijdag en het jonge meisje uit Floaroma Town kon haar opwinding niet bedwingen. Ze haastte zich gretig door het ontbijt, enthousiast om te beginnen met het plukken van het weekend. Het jaarlijkse evenement was haar favoriet en ze verlangde naar de schooldag om te eindigen, zodat ze tijd kon doorbrengen met lachen en glimlachen met haar ouders. Ze sprintte naar de Valley Windworks, een plek die bekend staat om zijn unieke bloemen, ondanks het kennen van de gevaren van het alleen wagen zonder een Pokémon. Toch geloofde ze dat het gebied het veiligste en meest serene was in Sinnoh.

Bij aankomst werd het meisje begroet door een zee van roze, gele en rode bloemen. Toch werd haar aandacht getrokken door een meer betoverend gezicht: een glinsterende, paarse ballon die in de wind dreef. Geboeid, reikte ze naar zijn touw, maar schrokken toen de ballon zich omdraaide om haar aan te pakken met een groot geel kruis en twee lege zwarte ogen. Het trok zachtjes en ze volgde, eerst giechelend. Maar terwijl de ballon haar hoger en verder weg trok, wikkelde het touw strak om haar pols. Het meisje, niet te zwaar noch te ruw, werd weggeleid, om nooit meer te worden gezien.

DRIFLOON, de ballon Pokémon, brengt een huiveringwekkende wending door in het onschuldige beeld van het speeltje van een kind. Terwijl sommige van zijn Pokédex -inzendingen mild zijn en merken dat het wordt gevormd door de geesten van mensen en Pokémon, verdiepen anderen zich in een donkerder gebied. "Het trekt aan de handen van kinderen om ze weg te stelen", waarschuwt een vermelding. "Elk kind dat drijflon aflampt voor een ballon en eraan vasthoudt, kan ontbreken", waarschuwt een ander. Een derde voegt eraan toe: "Het ronde lichaam is gevuld met zielen en breidt zich uit elke keer dat het iemand weggaat." Difloon's mysterieuze optredens alleen op vrijdag in de Valley Windworks in Diamond and Pearl, gecombineerd met zijn onheilspellende Pokédex -inzendingen, transformeren nieuwsgierigheid in een spookachtig verhaal van verdwijning.

Banet

De ouders van de jongen keken hulpeloos toe terwijl zijn toestand verslechterde. Zijn koorts stond op, zijn huid werd grijs en zijn toespraak werd onbegrijpelijk. Ondanks overleg met de beste artsen uit Mauville en Slateport, verslechterde zijn gezondheid. In een vluchtig moment van duidelijkheid fluisterde de jongen: "Mijn pop." Wanhopig presenteerden zijn ouders hem verschillende speelgoed uit zijn collectie, waaronder Pikachu, Lotad, Skitty en Treecko, maar hij verwierp ze allemaal.

Verward doorzochten de ouders elke hoek van hun huis en ontdekten eindelijk een vervaagde, haveloze pop met gloeiende rode ogen en een gouden ritssluiting onder het bed. De moeder herkende het als een pop die ze jaren geleden had weggegooid, vervangen door nieuwere Poké -poppen van Lilycove. De pop, nu vochtig, beschadigd en bedekt met scherpe pennen, leek haar terug te staren terwijl ze hem ophalen. De jongen reikte ernaar, en zoals hij deed, sprong de pop uit haar handen en uit het raam. Tot hun verbazing leek de toestand van de jongen enigszins te verbeteren.

Zelfs Pokémon is niet immuun voor klassieke horrortropen in zijn gezinsvriendelijke games. Banette, de Marionette Pokémon, doet denken aan Annabelle of Chucky, belichaamt de wraakzuchtige geest van een weggegooid speelgoed. "Een pop die een Pokémon werd over zijn wrok omdat hij rommel is. Het zoekt het kind dat het heeft verstoten", leest een inzending. Een andere stelt: "Deze Pokémon is ontwikkeld uit een verlaten pop die een wrok heeft verzameld. Het wordt gezien in donkere steegjes." Een derde inzending is explicieter: "Het is een gevuld speelgoed dat werd weggegooid en bezeten werd, ooit op zoek naar degene die het weggooide zodat het zijn wraak kan eisen." Banette brengt schade toe door spelden in zichzelf te steken, wat pijn veroorzaakt aan het kind dat het zoekt. Alleen door zijn brede glimlach uit te ritsen of opnieuw met liefde te behandelen, kan de negatieve energie opnieuw worden weggenomen.

Zandygast

Het was een perfecte zomerdag op Melemele Island, waar bewoners genoten van de zon op Big Wave Beach. Sommigen surfen, anderen op zonnebaden en kinderen bouwden zandkastelen. Terwijl de zon onderging, bleef een vastberaden jongen, gericht op het perfectioneren van zijn Grand Sandcastle. Zonder medeweten van hem, begonnen de andere zandkastelen te verschuiven en te morpheren, waarbij ze lange schaduwen wierpen terwijl de jongen eindelijk de beweging achter hem opmerkte.

Hij draaide zich om en stond tegenover een Pokémon die leek op een zandkasteel, compleet met een gapende mond en zielloze ogen. Ervan uitgaande dat het vriendelijk was, reikte de jongen naar een rode schop die in zijn hoofd werd ingebed, alleen om zijn hand heel te laten slikken. Hij schreeuwde en probeerde weg te trekken, maar de Pokémon, zoals Quicksand, consumeerde zijn hele arm en uiteindelijk zijn hele lichaam.

In tegenstelling tot de vreugdevolle associaties met Sandcastles, herbergt Sandygast een sinistere aard. "Als je zandheuvels bouwt wanneer je speelt, vernietig ze dan voordat je naar huis gaat, of ze kunnen bezeten raken en Sandygast worden", waarschuwt één inzending. Een ander onthult: "Sandygast bewoont voornamelijk stranden. Het neemt de controle over iedereen die zijn hand in zijn mond legt, waardoor ze zijn lichaam groter moeten maken." De ware horror ontvouwt zich wanneer Sandygast evolueert naar Palossand, wiens inzendingen merken op: "Palossand staat bekend als de strandnachtmerrie. Het trekt zijn prooi naar beneden in het zand door het zand zelf te besturen, en dan zuigt het hun ziel uit." Zowel Sandygast als Palossand voeden zich met kinderen om sterker te worden, met een andere inzending die bevestigt: "Begraven onder het kasteel zijn massa's opgedroogde botten van degenen wiens vitaliteit het heeft afgetapt."

Trillig

Het drukke seizoen was afgelopen en de oude vrouw genoot van haar vredige ochtendzwemmen in Unlala Town. Ze gaf de voorkeur aan de stillere tijden, zelfs als het water koeler was. Nadat ze deze kusten 70 jaar heeft gezwommen, stond ze nu niet op het punt te stoppen. Ondanks de woelige golven zwom ze met onverwachte kracht, en realiseerde zich pas later dat ze te ver van de kust was afgedreven.

Terwijl ze probeerde terug te keren, trok de stroom haar verder uit. Uitgeput zweeg even om op adem te komen en weinig vooruitgang te boeken. Toen dook een Pokémon centimeters van haar gezicht op. Ervan uitgaande dat het er was om te helpen, greep ze het vast en hield het haar in ruil daarvoor vast. Even voelde ze verlichting, maar terwijl ze probeerde terug te zwemmen, merkte ze dat ze geïmmobiliseerd was. Verlamd keek ze hulpeloos toe terwijl de Pokémon begon te zinken en haar naar de oceaanbodem sleepte.

Frillish, de drijvende Pokémon, verbergt een dodelijke aard achter zijn eenvoudige uiterlijk. Gebruikmakend van de gemeenschappelijke angsten voor de onbekende oceaandiepten, jagen uit de jagen van zijn onderwaterholte. "Met zijn dunne, sluierachtige armen gewikkeld rond het lichaam van zijn tegenstander, zinkt het naar de oceaanbodem", beschrijft een vermelding. Een ander onthult: "De dunne, sluierachtige armen hebben tienduizenden giftige stingers. Ze verlammen prooi met gif en slepen ze vervolgens naar hun lair, vijf mijl onder het oppervlak." De slachtoffers van Frillish blijven bij bewustzijn terwijl ze naar hun waterige graven worden getrokken, zich volledig bewust van hun naderende ondergang.

Froslass

Hij wist dat hij zich niet had moeten wagen, vooral tijdens een sneeuwstorm op de berg. Toch dwong het geluid van een vrouw die huilde en een klop op zijn deur hem dwong te zoeken. Gebundeld, stapte hij in de verblindende storm en verloor snel zijn lagers.

Opgelucht om een ​​grot te vinden, dook hij naar binnen en zocht toevlucht bij de meedogenloze kou. Binnen was de lucht onnatuurlijk frigide, maar het was beter dan tegenover de sneeuwstorm. Hij stak een lantaarn aan en ontdekte de muren van de grot die in ijs zijn ingekapseld, en terwijl hij dichterbij tuurde, zag hij niet alleen ijs, maar ook lichamen bevroren. Geschrokken besefte hij dat een van de gezichten niet zijn weerspiegeling was, maar die van een andere man, gevangen in het ijs. Terwijl hij zich omdraaide om te vluchten, blokkeerde een ijzige Pokémon zijn pad. Het ademde een ijzersterkte uit, omhulde hem in ijs en veranderde hem in een nieuwe decoratie in zijn huiveringwekkende hol.

Froslass belichaamt de mythen van de Japanse Yōkai Yuki-Concor en de Griekse Medusa. "De ziel van een vrouw die verloren was op een besneeuwde berg bezat een ijspegel, en werd deze Pokémon. Het voedsel dat het het meest geniet, is de zielen van mensen", zegt één vermelding. "Het bevriest wandelaars die zijn gekomen om besneeuwde bergen te beklimmen en ze terug naar zijn huis te brengen. Het gaat alleen achter mannen aan die het denkt zijn knap", legt een ander uit. Verdere inzendingen beschrijven hoe Froslass slachtoffers lokt tijdens Blizzards en ze naar zijn hol sleept om ze op te richten als "decoraties". De huiveringwekkende aard van froslass valt niet te ontkennen en combineert folklore met een angstaanjagende realiteit.