Nier: Automata ve Drakengard gibi beğenilen başlıkların arkasındaki vizyoner Yoko Taro, ICO'nun video oyunlarının manzarası üzerindeki derin etkisini sanatsal bir ortam olarak tartıştı. 2001 yılında PlayStation 2 için başlatılan ICO, minimalist estetiği ve hikaye anlatımı için kutlanan bir kült klasiği statüsünü hızla kazandı.
Taro, ICO'nun devrimci oyun tamircisini övdü, burada oyuncular Yorda karakterini elini tutarak yönlendirdi. "ICO size bir kızın büyüklüğünde bir bavul taşımakla görevli olsaydı, inanılmaz derecede sinir bozucu bir deneyim olurdu." Bu benzersiz tamirci, dönemin geleneksel oyun normlarına meydan okudu ve o zaman çığır açan başka bir karaktere liderlik etmenin önemini vurguladı.
Bu dönemde, başarılı oyun tasarımı genellikle küpler gibi en basit unsurlara indirildiğinde bile ilgi çekici kalma yeteneği ile ölçüldü. Ancak ICO, sadece mekanik inovasyondan ziyade duygusal rezonansa ve tematik derinliğe odaklanarak farklı bir yol izledi. Taro, ICO'nun sanat ve anlatının oyunun arka planlarından daha fazlası olabileceğini gösterdiğine inanıyor; Deneyimin kendisinin temel unsurları olabilirler.
ICO'yu "çığır açan" olarak etiketleyen Taro, oyuna oyun geliştirmenin seyrini değiştirerek kredilendiriyor. Video oyunlarının nüanslı etkileşimler ve atmosferik tasarım yoluyla derin anlamlar verebileceğini gösterdiği için övgüde bulunuyor.
ICO'nun ötesinde Taro, diğer iki oyunun önemli etkisini de kabul etti: Toby Fox ve Limbo tarafından Playdead tarafından. Bu başlıkların, video oyunlarının derin duygusal ve entelektüel deneyimler sunma potansiyeline sahip olduğunu teyit ederek, interaktif medya aracılığıyla ifade edilebilecek olanların olasılıklarını genişlettiğine inanıyor.
Yoko Taro'nun kreasyonlarının meraklıları için, bu oyunlara olan takdir, kendi çalışmalarını yönlendiren yaratıcı güçlere bir pencere sağlar. Ayrıca, video oyunlarının dinamik ve etkileyici bir sanat formu olarak sürekli evrimini vurgular.