Assassin's Creed 2 ve 3, dizinin şimdiye kadar gördüğü en iyi yazmaya neden oldu?

Assassin's Creed serisindeki en unutulmaz anlardan biri, Haytham Kenway'in ekibini yeni dünyada monte etmeyi tamamladığı Assassin's Creed 3'te erken gerçekleşir. Başlangıçta, oyuncular bir grup suikastçıya katıldıklarına inanıyorlar. Gizli bir bıçakla donatılmış ve Ezio Auditore'u anımsatan cazibeye sahip olan Haytham, bu noktaya kadar bir kahramanın rolünü tasvir etti, Yerli Amerikalıları hapishaneden kurtardı ve İngiliz redcoats ile yüzleşti. Sadece ikonik Templar ifadesini, "Anlama Babası bize rehberlik etsin" ifadesini çektiğinde, dizinin antagonistlerini, Tapınakları takip ettiğimiz anlaşılıyor.

Bu bükülme, Assassin's Creed'in hikaye anlatma potansiyelinin zirvesini temsil ediyor. Orijinal oyun, zorlayıcı bir kavramı tanıttı - Hedefleri aşağıya ve ortadan kaldırdı - ama hem kahraman Altaïr hem de kurbanlarının kişiliğe sahip olmadığı anlatısında derinlikten yoksundu. Assassin's Creed 2, daha karizmatik Ezio'yu tanıtarak gelişti, ancak Assassin's Creed: Kardeşlik'te az gelişmiş Cesare Borgia ile görüldüğü gibi rakiplerini tam olarak geliştiremedi. Assassin's Creed 3'e kadar Amerikan Devrimi sırasında ayarlanıncaya kadar, Ubisoft hem avcıyı hem de avcıyı gerçekten ortaya çıkardı ve oyun ve hikayeyi o zamandan beri çoğaltılmayan bir şekilde dengeleyen sorunsuz bir anlatı akışı yarattı.

Assassin Creed'in mevcut RPG dönemi iyi karşılanmış olsa da, birçoğu serinin düşüşte olduğuna inanıyor. Tartışmalar genellikle Anubis ve Fenrir gibi mitolojik varlıklarla savaşlar, romantizm seçeneklerinin tanıtımı ve Assassin's Creed Shadows'ta Yasuke gibi tarihsel figürlerin kullanımı gibi giderek daha fantastik unsurlar etrafında dönüyor. Bununla birlikte, bu düşüşün gerçek nedeninin, geniş sanal alan öğeleri tarafından gölgede kalan karakter odaklı hikaye anlatımından uzaklaştığına inanıyorum.

Zamanla, Assassin's Creed, diyalog ağaçları, XP tabanlı seviyelendirme, yağma kutuları, mikroişlemler ve dişli özelleştirme dahil olmak üzere çok sayıda RPG ve canlı servis öğesini entegre etmiştir. Yine de, bu yeni başlıklar büyüdükçe, sadece tekrarlayan yan görevlerinde değil, aynı zamanda hikaye anlatımlarında da giderek daha boş hissettiler. Örneğin, Assassin's Creed Odyssey, Assassin's Creed 2'den daha fazla içerik içererken, çoğu daha az cilalı ve ilgi çekici hissediyor. Daldırmayı geliştirmeyi amaçlayan seçim güdümlü mekanikler, genellikle önceki aksiyon-macera oyunlarının odaklanmış anlatılarına kıyasla gerilmiş ve daha az rafine hisseden senaryolara neden olur.

Bu değişim daldırmayı bozar, karakterlerle etkileşimleri karmaşık tarihsel figürlerden ziyade yapay hissettirir. Buna karşılık Xbox 360/PS3 ERA, oyundaki en iyi yazılardan bazılarını üretti. Ezio'nun tutkulu beyanı gibi ikonik anlar, "Beni veya başka birini takip etmeyin!" Savonarola'yı yendikten sonra ve Haymam'ın dokunaklı bir şekilde, oğlu Connor'un elindeki ölümünde şunu sergileyin:

"Yanağını okşamak ve yanıldığımı söylemek niyetim olduğunu düşünme. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Anladığınızdan eminim. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim."

Anlatı da başka şekillerde acı çekti. Modern oyunlar genellikle suikastçılar = iyi ve Tapınaklar = kötü olarak çatışmayı aşırı basitleştirirken, önceki oyunlar bu çizgileri bulanıklaştırdı. Assassin's Creed 3'te, her Templar son anlarını Connor'un inançlarına meydan okumak için kullanır. William Johnson, Tapınakçıların Kızılderili soykırımını engelleyebileceğini öne sürüyor. Thomas Hickey, suikastçıların ideallerini ulaşılamaz olarak alay ediyor. Benjamin Kilisesi, perspektifin gerçekliği şekillendirdiğini ve İngilizlerin kendilerini kurban olarak gördüklerini savunuyor. Haytham, Connor'un George Washington'a olan güvenine meydan okuyor ve yeni ulusun eski monarşinin despotizmini yansıtabileceğini ima ediyor. Daha sonra Charles Lee değil, Washington'un Connor's Village'ın yakılmasını emrettiği, oyunculara cevaplardan daha fazla soru ve sonuç olarak daha zengin bir hikaye bıraktığını açıkladı.

Diziyi yansıtan Assassin's Creed 2'nin film müziğinden "Ezio'nun ailesinin" kalıcı popülaritesi, karakter odaklı anlatıların önemini vurgulamaktadır. Melankolik gitar telleri Ezio'nun kişisel kaybını sadece ortamdan ziyade uyandırıyor. Mevcut oyunların geniş dünya inşasını ve görsellerini takdir etsem de, umarım Assassin's Creed, samimi, hazırlanmış hikayelere odaklanarak köklerine dönecektir. Bununla birlikte, günümüzün geniş kum havuzları ve canlı servis oyunları pazarında, böyle bir dönüş "iyi iş" ile uyumlu olmayabilir.